‘Een platte buik is sexy’, lees ik op de muur van de sportschool, waar ik me wekelijks in het zweet werk. Het zinnetje zet me meteen aan het denken, terwijl ik de ene na de andere buikspieroefening doe. Ik sta nu zelf ook aan die platte buik te werken, maar wie bepaalt er eigenlijk wat sexy is?

In tijdschriften, op televisie, regelmatig word ik geconfronteerd met de begeerde platte buik. En daar blijft het niet bij. Mooi geënsceneerde foto’s tonen platte buiken, putloze benen, egaal gebruinde gezichten en strakke armen zonder flapperende kipfiletjes. Dat beeld wordt vervolgens gezien als ‘sexy’ en ‘mooi’. Maar de werkelijkheid ziet er totaal anders uit. Zelfs in de sportschool zie ik nergens zulke slanke dennen als op de foto’s in magazines.

Er lijkt een onverzadigbare zucht naar schoonheid te zijn. Een standaard, die wordt bepaald door wat we zien op televisie, op catwalks en in modetijdschriften. Een standaard, die we willen najagen om geaccepteerd te worden door de samenleving. Want wie wil er nu door de ogen van een ander door het leven gaan als een onsexy, lelijke of dikke vrouw?

Toegegeven, ik doe er zelf keihard aan mee. “Wat zie je er goed uit! Ben je afgevallen?”, hoor ik mezelf nog tegen een vriendin zeggen. Een teken dat ik dun dus zie als schoonheid. Ook ik werk me in het zweet in de sportschool om eindelijk die sixpack onder het laagje vet vandaan te halen. Bovendien sta ik ’s morgens mijn gezicht te plamuren om de kleine oneffenheden te verbergen en schilder ik een randje om mijn oogleden om mijn ogen groter te laten lijken. Een lipgloss zorgt vervolgens voor ‘mooie’ rode lippen.

De buitenwereld is een grote jury waardoor iedereen keihard wordt beoordeeld. Een grote catwalk waar je wordt afgerekend op vetjes, putjes en andere oneffenheden. Geen wonder dat iedereen zijn best doet om er op zijn mooist uit te zien. Een onbereikbare schoonheid die alleen te creëren is door Photoshop en anorexia. Zie je er anders uit dan de standaard, word je daar keihard op afgerekend. En wie wil er nu niet geaccepteerd worden?

De wereld zou alleen veel vriendelijker zijn wanneer we niet zo veel zouden eisen van elkaar. Verder kijken dan het voorgeschreven, niet te bereiken Photoshopideaal. Dat we elkaar accepteren zoals we zijn, zonder make-up of platte buik.